Koji su simptomi anksioznosti kod djece – postoji više oblika anksioznog poremećaja, a kod svake promjene ponašanja neophodno je konsultovati stručnjaka!
Anksioznost podrazumijeva ojsećaj ekstremne zabrinutosti ili nelagodnosti i može biti prirodan kada se dogodi nešto uznemirujuće. Ali, ako dijete već duže vrijeme osjeća anksioznost koja traje i koja ga sprječava da obavlja svakodnevne aktivnosti poput odlaska u školu, na trening, obaveze kod kuće, druženje sa vršnjacima, onda je riječ o anksioznom poremećaju koje je neophodno tretirati uz konsultaciju sa stručnim licem u vidu psihologa ili psihoterapeuta.
Koji su simptomi anksioznosti kod djece?
Anksioznost ima mnogo simptoma i mogu se razlikovati od djeteta do djeteta. Evo nekoliko uobičajenih znakova da dijete može imati anksiozni poremećaj:
-Problemi sa spavanjem
-Žaljenje na bolove u stomaku ili druge fizičke probleme, iako je tokom lekarskog pregleda konstatovano da je sve u redu
-Izbjegavanje određenih situacija
-Pretjerana privrženost roditeljima ili starateljima
-Problemi sa koncentracijom na času
-Nervoza i strah
-Brzo postaju ljuti i razdražljivi
-Češće korišćenje toaleta
-Prisustvo negativnih misli
-Često plakanje
-Promjene u ishrani
Djeci se mogu dijagnostikovati različite vrste anksioznosti u zavisnosti od toga šta ih najviše brine. Evo koje su najčešće:
Poremećaj anksioznosti pri odvajanju: Djeca se osjećaju izuzetno uznemireno kada moraju da budu daleko od roditelja ili staratelja. Simptomi anksioznosti odvajanja uključuju:
-Brinu o tome da se roditelji ili staratelji razbole ili umru
-Odbijaju da napuste kuću ili da idu u školu
-Strah od spavanja ili strah da budu sami u prostoriji
-Noćne more o razdvajanju
Fizički simptomi (kao što su glavobolja ili bolovi u stomaku) prije predstojećeg razdvajanja.
Djeca sa poremećajem anksioznosti pri odvajanju pokazuju simptome najmanje četiri nedelje.
Socijalni anksiozni poremećaj: Deca sa socijalnim anksioznim poremećajem se osjećaju izuzetno stidljivo i nesigurno u blizini drugih ljudi. Toliko se plaše sramote da izbegavaju društvene situacije, pa čak i da odgovaraju na času.
Simptomi socijalnog anksioznog poremećaja kod djece uključuju:
Izbjegavanje većine društvenih situacija ili osjećaj užasa kada moraju da učestvuju u njima
Fizički simptomi poput drhtanja, znojenja ili problema sa disanjem u društvenim situacijama
Kod male djece, napadi bijesa i plač u društvenim situacijama
Strah da drugi vide njihov strah i osude ih zbog toga
Da bi djetetu bio dijagnostikovan socijalni anksiozni poremećaj, njihova zabrinutost mora biti toliko velika da ometa svakodnevni život.
Selektivni mutizam: Selektivni mutizam je složeni anksiozni poremećaj koji se javlja samo kod djece. Karakteriše ga nesposobnost djeteta da govori i efikasno komunicira u nekim društvenim okruženjima, kao što su škola ili vrtić. Da bi se postavila dijagnoza selektivnog mutizma, prisutni su sljedeći simptomi:
Dijete je sposobno da govori u nekim situacijama, ali ne i o drugim
Ima sa tim problem najmanje mjesec dana
Kao rezultat toga, ima problema u školi i u društvenim aktivnostima
Djeci se ne dijagnostikuje selektivni mutizam ako je njihov problem u govoru uzrokovan komunikacijskim poremećajem ili jezičkom barijerom.
Generalizovani anksiozni poremećaj: Djeca sa generalizovanim anksioznim poremećajem brinu o mnogim svakodnevnim stvarima. Njihova briga nije uzrokovana ničim konkretnim i može da ometa svakodnevni život. Simptomi generalizovanog anksioznog poremećaja kod djece uključuju:
Nemir
Osjećaj straha
Osjećaj umora veći dio vremena
Problemi sa koncentracijom
Osjeća se ljuto
Problemi sa spavanjem
Panični poremećaj: Djeca sa paničnim poremećajem imaju česte, neočekivane napadepanike. Napadi panike izazivaju fizička osjećanja zbog kojih deca mogu da pomisle da umiru ili imaju srčani udar. Deci se dijagnostikuje panični poremećaj kada dožive barem jedan napad panike i pokažu druge znakove uključujući:
Stalni strah od novih napada panike
Velika promjena u odnosu na normalno ponašanje nakon napada panike, poput izbjegavanja mjesta koja ih podsjećaju na napad
Opsesivno-kompulzivni poremećaj (OKP):Djeca sa OKP imaju misli i brige koje ih čine veoma anksioznim. Oni za sebe razvijaju pravila koja smatraju da moraju da poštuju da bi kontrolisali anksioznost.
Specifična fobija: Deca sa specifičnim fobijama se veoma plaše jedne ili više specifičnih stvari. To je najčešće strah od nečega što se inače ne smatra opasnim. Fobije remete živote djece kada se trude da izbjegnu stvari kojih se plaše. Uobičajene fobije kod djece uključuju:
-Životinje ili insekti
-Dijelovi prirodnog svijeta, poput vode ili visine
-Krv ili injekcije
-Specifične situacije, kao što su gužve ili uski prostori
-Drugi uključujući povraćanje, gušenje ili glasne zvukove
Kako se tretira anksioznost kod djece?
Skoro sve vrste anksioznosti najčešće se tretiraju kognitivno bihejvioralnom terapijom koja se zasniva na ideji da način na koji razmišljamo i djelujemo utiče na to kako se osjećamo. Učeći da mijenjaju negativne misli i nezdrave postupke, djeca mogu da promjene svoja loša osjećanja.
Važan dio tokom tretiranja i liječenja anksioznosti naziva se prevencija izlaganja i odgovora. U prevenciji izlaganja i odgovora, terapeut pomaže djetetu da se postepeno suoči sa stvarima kojih se plaše. Baveći se svojim strahom u malim količinama u bezbjednom prostoru, djeca uče da se nose sa velikim osjećanjima koja se javljaju.
Ukoliko primijetite kod djece promjene u ponašanju ili simptome anksioznosti, neophodno je da se obratite za pomoć stručnom licu u vidu psihologa ili psihoteraputa.
Izvor: Yumama